Edgar Matobato, former murderer and member of the Davao Loss of life Squad (DDS), turned witness in investigations into extrajudicial killings beneath former president Rodrigo Duterte. He has left the nation and is alleged to be in protecting custody.
In a sit-down interview in 2023, he mentioned killers have been exported to Manila to hold out the brutal killings. We’re working excerpts of that interview performed by investigative editor Chay Hofileña, who sat down with Father Flavie Villanueva of Mission Paghilom on Thursday, January 9. Villanueva had guided Matobato throughout the seven years that he was in hiding.
That is the transcript of that interview.
Chay Hofileña: Final March 29, 2023, I did a discreet interview with former Davao Loss of life Squad member Edgar Matobato. We didn’t launch it for safety causes and saved it for the precise time. We saved monitor of developments in his life since 2016 when he first surfaced and appeared earlier than the Senate that was trying into extrajudicial killings in Davao Metropolis, territory of then-president Rodrigo Duterte.
After the New York Occasions not too long ago printed a narrative about Edgar having left the nation, we knew it was a superb time to launch the 2023 interview and replace it with brisker insights and data from Father Flavie Villanueva who helped shield him.
I first met Edgar in September 2016 when he was staying in a secure home someplace within the south; he was in his mid or late 50s then. He informed us his story as a hitman beneath the Davao Loss of life Squad, or what was first often called the Lambada Boys. When he appeared earlier than the Senate, he was grilled and insulted as a result of he blended up masking tape with packing tape used to wrap the heads of EJK victims.
He mentioned he had killed lots of upon the orders of his direct supervisor, Arturo Lascañas. Each Lascañas and Matobato have since turned whistleblowers in opposition to former President and former Davao Metropolis Mayor Rodrigo Duterte.
I met him once more in March 2023. He was already bald, had grown thinner, and had aged.
He had gotten sick and had been operated on. However what was putting was that he was constant in lots of issues he mentioned in 2016.
Father Flavie and his community had helped Edgar prior to now seven or so years and had identified him fairly nicely. Father Flavie had additionally been very supportive of households left behind by EJK victims beneath Duterte.
We can be reviewing my 2023 interview, which Edgar needed to do to have the whole lot on document in case something untoward occurred to him. He mentioned his testimony might be helpful one way or the other, in proving that the DDS really did exist and did perform grotesque killings. The interview is his contribution to the EJK investigations.
Paano ba nakalabas si Edgar if we all know for a reality na wala na siya within the Philippines?
Fr. Flavie: Let me say good day, Chay, and to all these following Rappler. Gusto ko sanang sagutin ng parang Pinoy Henyo, himpapawid, dagat, or…
The query is, paano? Let me simply start by saying, bringing it in a religious realm that it’s by grace that he’s nonetheless alive to this present day.
Pangalawa, dugtong-dugtong ang mga tao, tumulong ang mga tao. Mayroong mga taong nag.. sa pamasahe, sa lodging, kahit sa maleta.
At nabigyan ng pagkakataon at ang alam ko ay nakalipad siya nang zero glitch. Merong mga tanong, merong mga sa alaala ko ay kinukuwento sa akin na merong saan pupunta? Yung typical questions sa customs o sa immigration. Pero awa ng Diyos… Nakalabas siya pala.
Chay Hofileña: Totoo ba na beneath protecting custody na siya and kung saan man siya naroon, he’s in a secure place?
Fr. Flavie: I want to imagine that. And I used to be additionally informed of that some months in the past.
Chay Hofileña: Would you tell us, siguro recount mo lang, paano mo ba siya na-encounter for the primary time after which ano ‘yung preliminary impressions mo of the person? Ano’ng 12 months? When was the primary time?
Fr. Flavie: Madaming alaala na bumabalik sa tanong mo, Chay. 2017-18, I imagine, was the primary. I used to be busy with the EJK killings and that was a time when a knock got here from our door to assist present an ear, a pal, an accompaniment sa kanya. And doon ay tinawag ako, dumating sa aking pintuan ang pakiusap kung puwede akong gumabay, katulad ng paggabay natin sa mga widows and orphans. So I didn’t suppose twice and mentioned sure, I’d be honored to accompany him. And as soon as per week or 3 times a month, papasyal, dadala ng pagkain, kakamustahin, kasama na dun ‘yung pagproseso sa kanya, at kasama na dun ‘yung konting katikismo, kasama na dun ‘yung do-document ng kanyang mga salaysay, labas sa mga ibang authorized issues na salaysay. So, 2018, I’m attempting to see late 17, or early 18, was the primary time I met him in a humble place. Dito na, dito na sa ano…
Chay Hofileña: Sa Maynila?
Fr. Flavie: Metro Manila.
Chay Hofileña: Okay. What have been your impressions of him? Nung una mo siyang nakita. Kasi di ba, he was branded as, murderer ito, for rent ito, mamamatay tao. Tapos nakita mo siya na maliit na tao, hindi articulate siguro, pero mamamatay tao. Natakot ka ba that you simply’d should take care of him or shield him?
Fr. Flavie: There was extra of the priority for the particular person. I noticed an individual within the semblance of St. Paul na nung nais na magbago ay binatikos pa. I noticed an individual identical to me who was recovering from medication at kaliwa’t kanan ang batikos. So there was a number of empathy. However actually, sabi ko rin sa kanya, ano, marunong ka talaga pumatay? Ang liit-liit mo eh. So sabi niya, Father, gusto mong ipakita ko lang sa iyo kung paano. Ahh, mamaya, mamaya, mamaya. However there was this, it’s not a doubt, however there was ideas of me attempting to think about how would he do such a factor? How might he accomplish such a bloody, and I’ll even say train, sa ganoong klaseng stature niya? However I feel sa panahon ng pakikilakbay ko sa kanya, malalim. I feel loads has obtained to do with how Duterte actually created this cult, and infused on these individuals, ganito gawin ‘nyo kasi ito ang tama, ganito gawin ‘nyo kasi tinutulungan ‘nyo ang bayan na malinis sa mga salot ng lipunan. That was the factor that, if I could recall, Edgar was holding on to.
Chay Hofileña: Let’s assessment my 2023 interview. Tapos siguro meron pang mati-trigger na ibang reminiscences at saka insights. Ito ‘yung bandang simula nung interview.
Fr. Flavie: Parang processing pala ito. Sige, please.
Killings: Deal with victims like animals
Chay Hofileña: Noong 2017, ang sabi ‘nyo hindi kayo magpapakulong at sabi ‘nyo rin, magpapakamatay kayo. Hanggang ngayon, ganoon pa rin ba ang pakiramdam ninyo?
Edgar Matobato: Ako, handa na ako magpa-lethal injection, handa na ako magpabitay dahil gusto kong bayaran iyong kasalanan na ginawa namin, hindi ko man iyon mga private, kasi inuutusan man lang ako na pumatay ng tao…
Chay Hofileña: Ano iyong technique, ano ang pamamaraan ng pagpatay na ginamit midday?
Edgar Matobato: Iba binabaril. Iyong showdown ang tawag diyan, para matakot ‘yung mga tao. Binabaril. Iyong iba naman, dinudukot tapos tinatapon sa ilog, iyong sa mass grave namin, sa Ma-a Quarry at saka sa Superhighway na ilog. Diyan tinatapon namin, dalawang tulay iyon sa San Rafael Village at saka ‘yung sa freeway, sa superhighway sa Ma-a….
Chay Hofileña: Ano ‘yung pinakamalalang pagpatay na naalala ninyo?
Edgar Matobato: Sa akin ma’am, ang pinakamalalang pagpatay, iyong china-chop chop, pinuputulan ng ulo, pinuputulan ng kamay, tapos iyong ulo naman ng tao, binabaon sa tiyan. Iyan ang pinakamalala ma’am.
Chay Hofileña: Father, nung dini-describe niya yan, na-envision mo ba, parang na-visualize mo ba papaano niya ito ginagawa? At saka naikuwento pa ba niya ‘yung ibang strategies that they resorted to, to kill individuals?
Fr. Flavie: Yeah. Listening to this, Chay, two, three issues flashed in my reminiscence. First could be, nung una, hindi ko lubos maisip bakit ganun ka brutal. However in case you would additionally have a look at their background, just like different henchmen, ano sila eh, matador, butcher, sa mga nakilala ko. So, ibig sabihin parang kung gaano nila katayin ‘yung hayop, ganun din ang pagtrato nila sa kanilang mga biktima. Hayop, hindi tao. The second picture that got here to me was, the killings when Digong was president. There have been very bloody ones and I keep in mind homeless pa. Hindi ko na sabihin ‘yung pa… Sabihin na natin si Alpha. Tatlong araw siya nawala. Natagpuan namin. Balat ‘yung mukha, tapos could barena, tapos could paso-paso. One other, si Bert, ang tama ice choose, hindi baril, tapos could smiley. Parang pinaso, nilagyan ng tatak, tapos naka-smiley.
Chay Hofileña: Parang hayop talaga.
Fr. Flavie: Hayop ang trato nila, hindi tao. Kahit siguro, I understand how it’s to, once I’m within the affect of medicine and I might be callous, pero hindi affect ‘to ng medication eh. There must be one thing, it’s an influence past medication that one has to own for one to perform this. So, na-replicate ‘yung paano nila ginawa ‘yung patayan sa Davao was considerably replicated when Duterte was president. Kasama dun ‘yung pagma-masking tape. Di ba? Yun para sa akin.
Chay Hofileña: Packing tape daw, Father.
Fr. Flavie: Ah sorry, okay, packing tape pala.
Chay Hofileña: Sabi ng mga senador.
Fr. Flavie: I doubt kung could grey packing tape na nung panahon nila sa Davao. Anyway, para sa akin, isang pagpapahiwatig ng pagbubura ng mukha ng tao. Hindi lang cho-chop-chop-in, pero, mas gusto nilang balutan. Ibig sabihin, hindi importante itong mukha na ‘to. Hindi importante itong taong ‘to. And, that’s, if there’s a phrase past callous, ‘yun ‘yun…
Chay Hofileña: So Father, bakit kaya, what brought about him to show round and be a whistleblower? Tapos tinalikuran niya ang DDS, tinalikuran niya si Lascañas and Duterte. Ano kaya ‘yung motive for that?
The position of conscience
Fr. Flavie: Buo o nabuo ang kanyang konsensiya. ‘Yung dahilan kung bakit siya namulat, ‘yung dahilan kung bakit kumalas siya sa grupo out of the blue. Sa aking pakikinig sa kanya, nalaman niya ‘yung tama at mali.
Chay Hofileña: I keep in mind binanggit niya ‘yan dun sa interview. Balikan natin, Father..
Chay Hofileña: Ano ang pakiramdam ng nakukonsensiya?
Edgar Matobato: Hindi ka makatulog, iba ang isip mo. Midday nga, gusto na ako magpakamatay. Gusto na ako magpakamatay. Wala na. Hindi ako pumapasok ng simbahan. Takot ako pumasok ng simbahan. Bakit papasok ka ng simbahan tapos magkakasala ka, uutusan ka? Ineffective din iyan na dadasal ka. Wala kang alternative.
Chay Hofileña: Meron ba kayong kinausap noong nararamdaman ‘nyo na iyon, na nakukonsensiya na kayo?
Edgar Matobato: Wala ma’am. Hindi ako nagsabi ng kuwan. Iyong accomplice ko, si misis. Pero iyong misis ko, hindi alam… Minsan umuuwi ako, iyong damit ko could mga dugo, sabi ko, doon kami sa sabungan. Sabi ko, pero hindi ako sugarol. Hindi ako sugarol kasi hindi ko gusto iyan. Iyan lang ang kuwan ko.
Chay Hofileña: Kumalas kayo tapos pitong taon na ang nakalilipas, parang walang nangyari. Hindi ba kayo nagsisisi?
Edgar Matobato: Hindi ako nagsisi, ma’am. Ipaglaban ko talaga para mabigyan naman ng hustisya ang nangyari sa buhay ko at saka iyong pamilya ng namatayan, gusto ko parang masaya sila na could hustisya din. Parang gusto ko makulong ‘yung mga kasamahan kong mga pulis, mga opisyal, ganyan.
Edgar’s accomplice
Chay Hofileña: Binanggit niya ‘yung accomplice niya.
Ano ‘yung naging position niya sa buhay ni Edgar? Lalo na, ‘yun, he mentioned nga na nakukonsensiya na siya. Meron ba siyang naging position sa kanyang conversion?
Fr. Flavie: Malaki. Malaki ang position nung kanyang accomplice sa conversion, Chay. Kasi ito ‘yung taong kasama niya day in, day trip. Lalong higit nung kumalas na sila, wala siyang ibang nasasandalan, nakakausap. And it’s not with none trial, or trials even, na pinagdaanan nung dalawa. Madaling araw tatawag dati ‘yung babae na, ayoko na Father, pagod na. So however till now, till now magkasama pa sila. Pangalawa, iniisip ko dati na naka…nandoon lang sila sa isang munting barong-barong. Walang labasan.
Chay Hofileña: Parang kulungan.
Fr. Flavie: Kulungan talaga. Kulungan talaga. And ‘yung accomplice niya, ang kausap niya. So, she performed a really essential position sa kanyang sanity plus sa pananampalataya. Ito ‘yung typical, conventional na babae na nananampalataya, nagdadasal. And sa pangatlong aspeto, ‘yung gabay sa pag-iisip, kasi alam naman natin, no learn, no write si Edgar. So itong accomplice niya ang naging kumbaga gabay sa kanya sa mga pagdedesisyon, sa mga pagbabasa, sa mga usaping salapi, sa pang-araw-araw. So it could have been troublesome to think about how he would have survived with out her.
Chay Hofileña: Hindi ba siya at any level, ayoko na? Parang masyado na itong matagal, nakakulong ako, hindi ko alam saan patungo ito. Surrender na ako. Kasi sabi niya, hindi, tuloy, tuloy. Pero, I’m certain sooner or later, nag-waver din siya.
Fr. Flavie: Madami, Chay. Madaming panahon na gusto nang umayaw. Madaming panahon na gusto nang even to take his personal life. Hindi naman madami, sorry. However there have been. There have been. The sense of helplessness, the sense of no route, lalo na nung nag-pandemic. That was essentially the most vital time for him. And, sabi na naman na, nagkaroon siya ng ilang bodily illnesses.
Chay Hofileña: Sure.
Fr. Flavie: ‘Yun ‘yung, para sa akin na, isa sa tumutulong, ay, that was very difficult for us. Pero, naitawid. Naitawid. Sa usaping salapi, sa usaping pagpapagamot, naitawid. Kaya sabi ko rin sa kanya, sa kabila ng pagkakaroon ng pakiramdam na kawalan, tingnan mo rin ito. Tingnan mo rin itong, ‘yung pagkakataon na ito na hindi bumibitaw ang Diyos. Gaya nung kuwentong alitaptap, could liwanag sa kabila ng kadilimang seemingly na bumabalot sa atin.
Chay Hofileña: Vital din dito I feel, ‘yung impatience, is the position of the ICC. Parang puwede bang i-pin ang hope sa ICC na lastly issues will transfer, lastly justice will prevail. Pero siguro balikan lang natin ‘yung interview about ano ‘yung emotions niya tungkol sa ICC again then…
The ICC
Chay Hofileña: Ano ang interes ng ICC? Ano daw ang dahilan kung bakit kayo kinausap?
Edgar Matobato: Gusto nila ma-kung kung totoong-totoo uncooked ang patayan sa Davao. Tinanong nila ako kung kailan ka nag-umpisa sa trabaho, sabi ko 1988 pa ako nagtrabaho ng pumatay ng tao….
Chay Hofileña: Meron ba kayong parang, na gusto sana na tulong na ginagawa ng ICC, para sa mga witnesses na katulad ninyo?
Edgar Matobato: Oo ma’am. Gusto ko nga maghingi sa kanila ng tulong para ma…kung ano man, mabigyan naman ang iba, kay mahirap man.
Chay Hofileña: Ano ang naging buhay ‘nyo nitong… Bakit mahirap?
Edgar Matobato: Mahirap ma’am. Doon lang ako nakakulong sa bahay. Tapos hindi makalabas, hindi ka makakita ng tao. Parang, maiksi lang ang buhay mo. Doon ako nagkasakit. Wala kang makikita kundi pader lang ang makikita mo.
Chay Hofileña: Paano niyo ‘yan natiis?
Edgar Matobato: Tiniis ko lang ‘yun ma’am para magkaroon ng hustisya. Hanggang ngayon ‘yung iniisip ko nga, makasalita lang ako, ma’am. Para alam ng buong mundo nga mali talaga sila sa ginawa nila.
Chay Hofileña: Noong nakausap ko si [Arturo] Lascañas, parang ganyan din ‘yung tono niya, gusto niya ng hustisya para doon sa… At wala rin siyang takot. Ganoon din ba kayo, walang takot?
Edgar Matobato: Sinabi ko naman sa ICC noong tinanong nila ako, is keen to die, sabi ko, is voluntary, wala kayong panagutan sa akin, sabi ko. Basta matapos lang ‘yung kung ano ang hatol sa akin, tatanggapin ko ‘yun ma’am. Kasi matanda naman ako. Wala naman akong kuwan.
Willingness to die as path to redemption
Chay Hofileña: Itong willingness to die, Father. Recurring theme ‘yan eh. Parang ‘yun, hindi ako takot mamatay. Keen ako kahit ngayon, kahit anytime, this second. Bakit ganun?
Fr. Flavie: Iniisip ko nga kung anong, learn how to describe this phase of his, when you have been asking him. Siguro, it’s… And the phrase that got here to, for the shortage of time period, the dedication even amidst demise to proclaim the reality, the absence of worry of demise, as long as for him to disclose his sins and to carry accountable others is one thing that he, that will be a path of redemption para sa kanya. And once we speak about redemption, a number of it’s got to do with deaths o pagbubuwis sa buhay, pagbibigay ng buhay. And he is aware of demise so, so nicely.
Chay Hofileña: Too nicely.
Fr. Flavie: Too nicely, even. Thanks for that. That, why not die for, this time for a goal?
Chay Hofileña: I keep in mind nung tinatanong ko siya, ilang taon ka na ba? Parang really hanggang ngayon, hindi ako certain ano ba ‘yung totoong age niya. Pero assessment natin. Father, tapos sabihin mo sa akin ha, ano ‘yung totoong edad.
Rape of youngsters
Chay Hofileña: Bata pa kayo? Sixty?
Edgar Matobato: 63.
Chay Hofileña: 63 pa lang kayo. Bata pa kayo.
Edgar Matobato: Pero wala na ma’am. Ang gusto ko lang… Parang kasi palaging parang humihingi ng tulong ‘yung namatay. Tulad ng tatlong babae na hinuli namin pero hindi ako pumatay, ma’am, ang mga kasamahan kong pulis ang pumatay. Mga estudyante. Parang ang mga edad siguro 15. Ang isa naman 16, 17. Tatlo iyan. Parang ang sabi ng kasamahan ko nga pulis ni Bobong Aquino Gaston, medication daw. So iyong house, ginalugad ko ‘yung kuwarto, wala man akong nakuhang medication. Siguro, ‘yung mga bata, meron siguro silang ginawa na nakita ng mga bata. Siguro iyong mga estudyante, siguro. Iyang kuwan ko lang ba…Tapos, tinuluyan. Tapos tinapon namin sa San Rafael Village. Ang masakit, ginalaw pa nila ang mga bata.
Chay Hofileña: Bago…
Edgar Matobato: Bago pinatay, oo. Ang mga pulis ang naggalaw ma’am. Sabi ng babae na bata, Nong, tulungan mo nga ako. Tulungan mo kami. Sabi ko sa kanila, Day, hindi ako makatulong dahil sila ang mga superior ko. Sila ang mga pulis. Civilian lang ako. Hindi ako maka… Wala. Tapos pinatay, tapos tinapon sa San Rafael Village, subdivision. Doon sa Ma-a. Tinapon sa gilid ng kalsada.
Chay Hofileña: Paano sila pinatay?
Edgar Matobato: Sinaksak ma’am. Tatlo. Sinaksak silang tatlo.
Chay Hofileña: Mga teenager ito?
Edgar Matobato: Oo. Mga teenager. Mga babae, puros. Kasi ako, could kapatid, could mama ako, could mga pinsan na babae. Parang iyan lang ang ayaw ko. Babae ang pumatay ako. Hindi ko kaya. Bahala na kung sabihin nilang duwag ka, duwag. Hindi. Kasi ang babae, kaya naman ‘yan sampalin lang. Hindi na ‘yan gamitan ng dahas. Walang ‘yan magawa sa ‘yo. Lalaki ka, tapos ganyan ang nangyari.
Chay Hofileña: Fast ideas, Father. At the very least, hindi siya nag-participate sa pangre-rape and wala siyang naging papel sa pagpatay. Hindi lang siya tumulong. Ano ‘yung preliminary ideas mo nung narinig mo ito?
A killer’s code of ethics and sense of helplessness
Fr. Flavie: Ilang beses ko na nadinig ‘yung kuwento niyang ‘yan. And merong proseso na rin, personally akong ginawa para matugunan ‘yung guilt na kumakain sa kanya. Till now, I feel that’s one thing that haunts him regretfully. However ipinamalas din dito na kahit no learn, no write ‘yung tao, ay mulat siya sa pagpapahalaga sa, nicely, sorry doon sa, puwede naman sampalin lang, however could respeto na kinikilala, na could nanay ako, could kapatid ako. So hindi, no. Name it code of ethics, kahit killer, na mayroon siya. However greater than that, I feel that sense of helplessness that somebody was crying out and wala siya maibigay. Plus, the very sense of helplessness niya ngayon. Right here I’m, keen to inform the reality, however the course of is so tedious. Nandito ako nakakulong sa isang munting hawla, bakit ganun? The sense of helplessness that appears to have eaten him up all by way of the years that additionally triggered, affected his well being.
Chay Hofileña: Siguro sasabihin ko lang kay Edgar, kung sakaling mapanood niya nito, ang babae hindi rin sinasampal dapat.
Fr. Flavie: Dapat.
Chay Hofileña: Oo, ‘wag mong patayin, pero ‘wag mong sasaktan, ‘wag mong sasampalin. Hindi kailangan sampalin.
Fr. Flavie: Kahit sinong tao, lalo na ang babae. I feel I discussed that to him additionally. Sure. And natutuwa naman ako dahil ‘pag nagtatalo ‘yung mag-asawa ay hindi…walang sakitan. Really, mas matapang pa nga yata ‘yung babae.
Turning level: Spirits hang-out him
Chay Hofileña: Kinuwento rin niya, Father, siguro grabe talaga ‘yung impression. Sabi mo nga, it nonetheless haunts him as much as at this time. And naalala ko, merong half ng interview na dinetalye niya ‘yun, papaano siya naho-haunt. Panoorin natin ulit.
Chay Hofileña: Lahat sila nag-participate sa rape?
Edgar Matobato: Lahat ma’am. Lahat sila, lahat. Ginalaw nila sa loob ng sasakyan, ma’am, ginalaw nila. Ako doon man ako sa likod ng sasakyan, ma’am, likod ng sasakyan. Hindi ko makaya tingnan ang ginawa sa mga teenager. ‘Yan ang nagpapakita sa akin minsan. Parang sinehan. Gumaganyan lang. Lumiliwanag. Tatlo silang naggaganyan. Gabi, nag-iisa ako, nakikita ko. Midday, straight, hindi ako makatulog nang isang linggo, dalawang linggo. Kasi binigyan na lang nila ako ng pantulog para makatulog ako. Palaging nagpaparamdam sa akin, ma’am. Naghingi ng tulong kasi ‘yan ang kuwan sa akin, ma’am, masama na talaga ‘yang ganyan.
Chay Hofileña: Hanggang ngayon ba nagpaparamdam pa sila?
Edgar Matobato: Oo ma’am.
Chay Hofileña: Hindi pa rin tumitigil?
Edgar Matobato: Nanghingi nga ako ng tawad. Hindi pa tumitigil. Noong nagkasakit ako, doon sa kama ko, tumatabi ma’am iyong tatlo. Hindi naman ako nakakasigaw, hindi ako nakakasalita. Tumatabi lang sila sa akin sa kama. Umuupo sila. Mahirap ‘yung problema kong dala-dala. Ang akin lang, kung ano, gusto ko nang ano, gusto ko nang umidlip para wala na lahat ang problema. Nahihirapan ako sa buhay ko. Dala-dala mo ang problema. Iyong iba naman, masaya sila. Kay mga mayaman na iyong iba. Sa akin, hindi. Mali talaga. Iyan ang isang punto ko nga, umayaw na ako ng trabaho. Hindi na makatarungan ang trabaho. Maski kriminal ang tao, ang dapat hindi ‘yun utangin natin ang buhay, kay ang could karapatan lang, ang Diyos lang ang could karapatan kumuha ng buhay natin. Hindi tayo. Kung could kasalanan, ikulong. Hulihin, ikulong. Ganyan lang. Ako, ang expertise ko, sobrang dami ang pinatay namin. Iyong Ma-a quarry, ma’am, ang hilera sa libingan namin, hanggang sa bundok. Tapos balik ka naman agad, papunta na naman ng bundok, daming taong nilibing namin, ma’am. Basta ako, sa estimate ko lang sa mga nasamahan ko, mga isang libo siguro mahigit.
(To be concluded)/Rappler.com
